عاشقانه های بی معشوق  / مجموعه اشعار /هادی آبرام / حروف نگاری زیبا /صحافی آپلیان 

 تهران . زمستان ۱۳۷۰​ ​/ تیراژ ۲۰۰  / پخش غیر رسمی : دست به دست  

1- 

تا به سفر آنهمه شادی را 

ارمغان ِ اندوه نهم ؛ 

عابر ِ بیگناهی هستم 

فصلی از فراموشی . 

میان دریا و خود 

تا از گریستن را 

قطره قطره سبک کنم 

با رویای برگ از گلدانی  

به تند بادی رها شوم  

بر چارچوبه ی نیازم 

سر به حسرتی نهم 

و اشک ِ آن ماهی ی کوچک دریا را 

در غربت ِ خویش بگریم  

در پاییز 

جز مرگ ِ برگ 

مرا به آن سمت بکوچاند 

تا تصویری از جهان کنده شوم . 

۲ 

هنوز هم هیاهوها 

مرده یادها 

زنده بادها 

لمست کنم تا این زمان را دریابم 

دمی دیگر کدبانوی این اتاق توئی 

که اجاره بهایش 

بر جای نگهش می دارد 

تا به دور دستها 

با حس نِشائی  که شرمها را دریده است 

به شالیزارها نفس کشم . 

حجاب نگاهت 

معصومیت تن است  

و عریانیتی که ناچاره است 

باران جامه ای ندارد  

رهگذرانی که بیگانه اند  

و نگاه هایی که به خویش شک می کنی .  

اینجا 

دستی که آهسته می خرامد 

و احساس تعلیقی  گسترده می شو د 

و نجوای مخملینی  

که از دو جسم بر نمی گذرد  . 

احساسم تو را دگر می سازد  

و ناتوان از آنچه شایسته توست 

تا زیر پای تو بگسترانم 

تا غنچه هایش بگشایند  

و پرنده گانش بخوانند 

ناتوان از پرچین هایی که بدور ِ  شادمانی ام 

حصار گیرم  

واژه های من گرُ می گیرد 

و جملات من می سوزد 

همراه باش تا حقارت عمومیت نیابد . 

نفس در نفس 

تن از تن 

رخوتی که خلاصه می شود   

کتری می جوشد 

و شب با زنجیره ی ستارگانش پای می کوبد . 

لذت چای ی که دست تو پیش می آورد 

نیم نگاهت که خوابم بشکند  

به من بگو 

پهنای این عشق 

تاب ِ این اتاق چگونه آرد ؟  

چشم بربسته ایی 

خاطراتم جریانی از سیاهیست 

بر آسفالت  ِ خیابان که به هراسم می آورد 

و شجاعتی که خیابانها به آدمی بخشیده اند  

تا از منظر ِ  نگاه ی کمپوتها  

میوه ها بر سر شاخه ها بپوسند  

لمست کنم تا این زمان را دریابم 

ضمایر شخصی به خانه رسیده اند  

سفر با عابری دیگر از کوچه گذشته است  

سرشانه هایم به فردا خم می شوند  

چشمها به چالشی سیاه فرو میروند  

رفتن سرنوشت ِ من است . 

--------------------------------------------------------------------------------- 

http://ebiyan.blogfa.com/

-= 

تقدیم به گنجشکان ِ شهری که بدانان  

آب و دانه داده ام اما هیچگاه اعتمادم  

نکرده اند .  چرا که اکنون  انسان شایسته ی  

اعتماد نیست .   

 از متن تقدیم نامه  کتاب  

عاشقانه های بی معشوق  / مجموعه اشعار /هادی آبرام / حروف نگاری زیبا /صحافی آپلیان 

 تهران . زمستان ۱۳۷۰​ ​/ تیراژ ۲۰۰  / پخش غیر رسمی : دست به دست